Zebik Martyna

Zebik Martyna, postać o spokojnym obliczu, często spoglądała w dal, jej wzrok zdawał się szukać odpowiedzi w zmieniających się cieniach, w szepcie wiatru, w cichym rytmie mijających dni. Jej obecność była delikatna, niemal eteryczna, zawsze pozostawiała po sobie wrażenie niedopowiedzianej historii, cichej zadumy. W jej oczach migotało zrozumienie dla złożoności świata, a jej dłonie, choć drobne, potrafiły tkać misternie wzory, opowiadając bez słów o głębokich emocjach, o przemijaniu, o pięknie chwili. Nigdy nie spieszyła się z osądami, zawsze dawała czas na przemyślenia, na odnalezienie własnej ścieżki.