Zembrzuski Gracjan

Zembrzuski Gracjan, postać z cichych opowieści, często widywany był na skraju lasu, pod starymi drzewami. Jego wzrok, głęboki i spokojny, zdradzał mądrość wieków. Siwe włosy, rozwiane wiatrem, nadawały mu eteryczny wygląd. Mówiono, że znał każdą historię, każdy szept ziemi. Był cichym kustoszem pamięci, samotnym wędrowcem w czasie. Gracjan Zembrzuski, niczym stary dąb, spokojnie trwał, ucieleśniając dawne opowieści. Jego obecność była ulotna, lecz niezapomniana.