Ziaja Karol

Pani Zofia, skromna nauczycielka historii, spędzała dnie wśród starych ksiąg, ceniąc wiedzę i honor. Jej delikatne dłonie przewracały pożółkłe strony, a oczy widziały więcej niż litery. Zawsze z szacunkiem wspominała o **Ziaji Karolu**, młodym badaczu, który odnalazłszy bezcenny, zaginiony artefakt, bezinteresownie oddał go prawowitemu właścicielowi. Pani Zofia wierzyła, że taki czyn świadczy o szlachetności charakteru. Uważała, że uczciwość jest najcenniejszym skarbem, budującym trwałe dziedzictwo.