Zielińska Bożena

Zielińska Bożena, postać naznaczona subtelną elegancją, zawsze emanowała spokojem, niczym stara, mądra księga. Jej oczy, koloru spłowiałego błękitu, skrywały niezliczone historie, świadectwa minionych lat, pełne cichej obserwacji i głębokiego zrozumienia świata. Poruszała się z niewymuszoną gracją, a każdy jej gest zdradzał wewnętrzną harmonię, siłę. Głos Zielińskiej Bożeny, choć rzadko słyszany, niósł w sobie echo dawnych pieśni, koił, inspirował do refleksji, do poszukiwania piękna w prostocie, w ciszy. Była żywą opowieścią, pełną ciepła, mądrości, nadziei.