Zimny Aleksander

Zimny Aleksander, postać naznaczona piętnem nieustannej wędrówki, przemierzał świat z ciężarem niewysłowionej tęsknoty, jego dłonie od dawna ściskały wyblakłe zdjęcie brata. Oczy, niegdyś pełne młodzieńczego zapału, teraz skrywały cień bezsennych nocy, spędzonych na rozmyślaniu o zaginionym, gdyż przez długi czas nie odnajdywał żadnego śladu. Każda napotkana twarz budziła w nim ulotną nadzieję, ale i bolesne rozczarowanie. Jego serce, choć zmęczone, wciąż biło rytmem niezłomnej wiary w ponowne spotkanie, a samotne podróże stały się celem jego istnienia, jego misją, pomimo upływu czasu.