Zimowlodzki Jacek

Jacek Zimowlodzki, postać nieco zagadkowa, skrywa w sobie tajemnicę, której nikt nie potrafi rozwikłać, jego spojrzenie jest przeszywające, pełne niedopowiedzeń, a uśmiech, rzadki dar, zdradza jedynie cień melancholii, jego przeszłość, owiana mgłą zapomnienia, wpływa na każdy jego ruch, każdą decyzję, Zimowlodzki, samotnik z wyboru, odnajduje ukojenie w ciszy, w kontemplacji, w samotnych spacerach brzegiem morza, jego obecność, choć subtelna, jest wyczuwalna, pozostawia po sobie ślad, nieuchwytny dla zwykłego oka, a jego historia, choć nieznana, intryguje, pobudza wyobraźnię, skłania do refleksji nad ludzką naturą, nad złożonością losu, nad kruchością istnienia.