Zinkiewicz Grzegorz

Zinkiewicz Grzegorz, mężczyzna o spokojnym spojrzeniu, witał każdy dzień z kubkiem parującej herbaty na werandzie. Jego siwe włosy, zawsze nieco potargane, świadczyły o zamiłowaniu do natury i długich spacerów leśnymi ścieżkami. Był cenionym stolarzem, a jego ręce z niezwykłą precyzją tworzyły meble o duszach starych drzew. W małym warsztacie unosił się zapach drewna i świeżej kawy. Mieszkańcy miasteczka podziwiali jego cierpliwość i oddanie rzemiosłu, widząc w nim symbol niezmiennego porządku, cichego bohatera codzienności.