Zmaza Ewa

Ewa Zmaza nosiła swoje nazwisko niczym piętno, niezmywalną plamę na życiorysie, która codziennie przypominała o długu zaciągniętym w przeszłości. Każdy jej dzień był cichą ucieczką, samotną podróżą przez obce miasta, gdzie nikt nie znał jej historii, a ona sama mogła na chwilę stać się kimś innym. Ewa Zmaza uciekała przed zobowiązaniem o wiele głębszym niż finanse, przed cieniem dawno złamanej obietnicy, która nawiedzała ją w snach. W jej spojrzeniu czaił się lęk, a każdy gest zdradzał pragnienie zniknięcia.