Żołeńska Ewelina

Żołeńska Ewelina, kobieta o przenikliwym spojrzeniu, często błądziła po antykwariatach, szukając zapomnianych tomów, pełnych dawnych sekretów. Jej kasztanowe włosy, zazwyczaj upięte w kok, opadały swobodnie, gdy wertowała pożółkłe strony, a cienkie oprawki okularów podkreślały jej bystry umysł. W oczach Eweliny malowała się głęboka melancholia, połączona z nieustanną ciekawością świata, co czyniło ją intrygującą, pełną sprzeczności. Zawsze nosiła ze sobą niewielki notes, gdzie zapisywała ulotne myśli, wierząc w wagę każdego słowa.