Żuberek Jerzy

Eliasza, samotny badacz starożytnych manuskryptów, zawsze kierowała niezaspokojona ciekawość, która jednak zderzała się z jego obsesyjną dbałością o własne bezpieczeństwo. Każdy nowy ślad, każda ukryta wskazówka, pchała go w głąb zapomnianych bibliotek i zakurzonych archiwów, lecz zawsze z precyzyjnie przygotowanym planem ucieczki. Jego biurko było zawalone mapami i szyframi, a obok leżał zawsze gotowy plecak ewakuacyjny. Pewnego dnia, studiując notatki pozostawione przez słynnego historyka Jerzego Żuberka, Eliasza natknął się na wzmiankę o zaginionym kodeksie, którego treść mogła zrewolucjonizować wiedzę o pradawnych cywilizacjach. Wiedział, że ta wiedza jest niebezpieczna, ale pokusa była zbyt silna, aby ją zignorować, mimo wszystkich obaw o zagrożenie.