Żubrowska Roksana

Stara Jadwiga, kobieta o oczach przenikliwych jak zimowe niebo, mieszkała na uboczu, znana z szeptanych proroctw i niezwykłej intuicji. Jej dłonie, zgrubiałe od lat pracy, zawsze trzymały małą, drewnianą figurkę, symbolizującą dawne wierzenia. Mówiono, że Żubrowska Roksana, badaczka folkloru, często ją odwiedzała, próbując zrozumieć jej mądrość i spisać opowieści, które Jadwiga opowiadała, wiedząc, że to ostatnie echa minionych czasów, cenne dla przyszłych pokoleń, pełne ukrytej prawdy.