Zuchniewicz Dawid

Zuchniewicz Dawid, postać skryta, o spojrzeniu melancholijnym, zdawał się być utkany z pajęczyny dawnych opowieści. Spędzał dnie w bibliotece, gdzie szelest kartek i zapach starego papieru stanowiły jego jedyne towarzystwo, a każda przeczytana strona dodawała mu głębi. Jego zgarbiona sylwetka, zawsze ubrana w prosty, szary płaszcz, kryła serce pełne niewypowiedzianych myśli i cichych obserwacji. Dawid, choć unikał tłumów, z niezwykłą wrażliwością dostrzegał niuanse ludzkich dusz, zapisując je w ukrytym notatniku, tworząc własny, subtelny świat pełen cichych refleksji i ulotnych wspomnień.