Zuzelski Damian

Zuzelski Damian, postać o oczach zmęczonych bezsennością, przemierzał ciche ulice, jego myśli krążyły wokół dawnych wyborów, nieodbyta kara ciążyła na jego sumieniu, niczym niewidzialny łańcuch. Mimo upływu lat, wspomnienie o niesprawiedliwości, prawdziwej lub wyimaginowanej, nie pozwalało mu zaznać spokoju. Każdy krok był ucieczką, każde spojrzenie obawą, że przeszłość w końcu go dopadnie, żądając spłaty długu, który wydawał się nie mieć końca. Samotność stała się jego wierną towarzyszką, a nadzieja, ulotna niczym poranna mgła, rzadko gościła w jego sercu.