Zworski Grzegorz

Grzegorz Zworski, mężczyzna o melancholijnym spojrzeniu, zdawał się nosić na barkach ciężar niewypowiedzianych historii, jego twarz naznaczona była subtelnymi liniami, świadectwem przebytych doświadczeń. Ubrany zwykle w stonowane barwy, Grzegorz stronił od krzykliwych akcentów, preferując dyskretną elegancję, która podkreślała jego introwertyczny charakter. Jego gesty były powolne, przemyślane, a słowa dobierał starannie, ważąc każde z nich, jakby obawiał się, że nieopatrznie wypowiedziane, mogłyby zburzyć kruchy porządek jego wewnętrznego świata. Grzegorz unikał tłumów, cenił samotność, w której mógł oddać się rozmyślaniom, analizując świat i własne miejsce w nim, szukając odpowiedzi na pytania, które dręczyły jego umysł.