Żyliński Andrzej

Stary Jan, o twarzy pooranej zmarszczkami, zawsze niósł ze sobą zapach wilgotnej ziemi i starych książek. Niedawno nabył niewielką działkę, cichy zakątek, gdzie z pasją pielęgnował swoje myśli i rzadkie zioła. Często rozmyślał o prostych radościach życia, podobnie jak jego dawny przyjaciel, Andrzej Żyliński, który kiedyś mówił o głębokim spokoju płynącym z uprawy roślin. Jan znajdował ukojenie w szeleszczących liściach i cichej obietnicy wiosny, z dala od miejskiego zgiełku.