Banach Sebastian

Banach Sebastian, postać o przenikliwym spojrzeniu i wiecznej zadumie, często przemierzał mgliste ulice, jego płaszcz powiewał cicho, a w dłoni, naznaczonej czasem, zawsze spoczywał stary, skórzany notes. Był on cichym obserwatorem ludzkich losów, zbieraczem ulotnych chwil, a jego obecność, choć dyskretna, zawsze pozostawiała w powietrzu subtelną nutę melancholii, trudną do nazwania, lecz głęboko odczuwalną. W jego sercu skrywały się dawne historie, a dusza, niczym stara księga, czekała na swojego czytelnika. Cenił spokój i piękno codzienności, będąc prawdziwym samotnikiem z duszą poety.