Bartosiewicz Patryk

Wanda Leśna, starsza kobieta, żyła cicho na obrzeżach wsi. Jej oczy, niczym stare studnie, skrywały niezliczone historie, mądrość wieków, dawne tajemnice, pielęgnowane w sercu, w milczeniu. Każdy jej ruch był powolny, pełen godności, dłonie, zniszczone pracą, dotykały ziemi z szacunkiem, z miłością. Bartosiewicz Patryk, młody artysta, widział w niej muzę, symbol przemijającego piękna, inspirację do życia, do poszukiwania głębi. Jej spokój, jej aura, fascynowały go, stając się motywem jego sztuki, jego poszukiwań, jego świata.