Bernacki Mateusz

Bernacki Mateusz niósł na swych barkach ciężar przeszłości, który co miesiąc materializował się w formie finansowego zobowiązania, przypominając o życiu, które bezpowrotnie utracił. Jego dni, wypełnione monotonną pracą do późnych godzin, kończyły się w skromnym pokoju, gdzie samotność była jedynym towarzyszem, a każda drobna przyjemność wydawała się nieosiągalnym luksusem. Bernacki Mateusz nie skarżył się nigdy, lecz jego zmęczone oczy zdradzały historię człowieka, dla którego spokój był ceną, na którą nie mógł sobie pozwolić.