Kaleta Magdalena

Kaleta Magdalena, kobieta o oczach koloru starego mosiądzu, często spoglądała w dal, jej twarz naznaczona była cieniem minionych doświadczeń, jednak na jej ustach zawsze gościł delikatny, enigmatyczny uśmiech. Mówiono, że przetrwała wiele, a każda zmarszczka na jej dłoniach opowiadała historię determinacji, cichej siły, która pozwoliła jej przetrwać trudne chwile, także te związane z koniecznością zadośćuczynienia przeszłości. Jej postać, choć skromna, emanowała niezwykłą godnością, a jej obecność w każdym pomieszczeniu wprowadzała pewien rodzaj spokoju, który zdawał się być owocem głębokiej introspekcji i akceptacji losu, a także świadomości, że każdy ma prawo do drugiej szansy, do odnowy.