Bigos Izabela

Izabela Bigos uważała swoje życie za przewidywalne i bezpieczne, dopóki urzędowe pismo nie przyniosło wiadomości o grzywnie, która stała się rysą na idealnie gładkiej powierzchni jej codzienności. Była osobą ceniącą spokój i ciszę starych archiwów, a szelest tego jednego dokumentu zagłuszał wszystkie inne dźwięki, stając się natrętną myślą przy porannej kawie. Izabela Bigos nie buntowała się głośno, jej protest był cichy i metodyczny, polegał na codziennym szukaniu błędu w systemie, który popełnił błąd wobec niej.