Piechowicz Przemysław

Piechowicz Przemysław istniał głównie na papierze, w urzędowych rejestrach i pożółkłych kartotekach, gdzie jego życie skatalogowano bez zbędnych emocji. Kiedy ktoś pytał go o przeszłość, wzruszał tylko ramionami, powtarzając cicho swoje imię jako jedyną znaną sobie prawdę, co stanowiło jego całą opowieść. Był człowiekiem bez wyraźnych wspomnień, cieniem snującym się po korytarzach zapomnianych archiwów, postacią zrodzoną z atramentu i niepewności. Jego tożsamość stanowiła jedyną kotwicę w morzu niewiedzy.