Bis Tomasz

Tomasz Bis, człowiek o twarzy pooranej zmarszczkami, zdradzającymi lata spędzone na rozmyślaniach, spoglądał w dal, jego wzrok utkwiony w horyzoncie, gdzie niebo stykało się z morzem, szukając odpowiedzi, których nie mógł znaleźć w książkach, ani w rozmowach z ludźmi, był samotnikiem, ceniącym ciszę i spokój, oddającym się kontemplacji, szukając sensu w otaczającym go świecie, jego przeszłość, pełna tajemnic i niedopowiedzeń, ciążyła mu, nie pozwalając w pełni cieszyć się teraźniejszością, zamykał się w sobie, tworząc mur, trudny do sforsowania, dla każdego, kto próbował zbliżyć się do niego, jego serce, choć skryte za maską obojętności, wciąż pragnęło miłości i akceptacji, marzył o dniu, w którym odnajdzie spokój, zmaże ból z przeszłości, zacznie żyć pełnią życia.