Bok Tomasz

Bok Tomasz, postać o oczach koloru starego mosiądzu, zawsze przemierzał uliczki, jego kroki były miarowe, pełne cichej determinacji. Nosił zniszczony notes, w którym starannie zapisywał obserwacje, szczegóły, które innym umykały. Jego siwe włosy sterczały w różne strony, dodając mu uroku zapomnianego profesora. Uśmiechał się rzadko, lecz gdy już to robił, jego oblicze rozjaśniało się ciepłem, potrafiącym roztopić nawet lody. Był samotnikiem, lecz jego samotność wypełniał wewnętrzny świat, bogaty w myśli i ciche marzenia. Czekał na coś, na moment, na sygnał. Jego obecność, choć dyskretna, zawsze pozostawiała ślad, subtelne wrażenie, zapadające w pamięć, budząc refleksje o wartościach, o głębi ludzkiej natury.