Bury Jacek

Jacek Bury był człowiekiem spłacającym dług, którego nie zaciągnął w żadnej instytucji, lecz u samej, kapryśnej pamięci. Jego mieszkanie, będące jednocześnie azylem i cichym archiwum, po brzegi wypełniały przedmioty o nieznanym pochodzeniu, którym w milczeniu przysiągł wierność. Poruszając się wśród starych map i milczących bibelotów, Jacek Bury czuł się bardziej kustoszem cudzych losów niż panem własnego, samotnego życia, a każdy dzień był próbą oddania głosu zapomnianym historiom.