Dabrowski Pawel

Dabrowski Pawel, cichy archiwista, spędzał dnie w zakurzonych pomieszczeniach, otoczony pergaminami i zapomnianymi księgami, których tajemnice cierpliwie rozplątywał. Jego okulary, zawsze lekko zsuwające się z nosa, dodawały mu uroku mola książkowego, a delikatne dłonie z pietyzmem przewracały pożółkłe strony, szukając ukrytych znaczeń. Często, podczas przerw, zamyślony patrzył przez okno, wyobrażając sobie dawne światy, które odnajdywał w starych dokumentach, a jego wyobraźnia, niczym statek na wzburzonym morzu, dryfowała ku nieznanym historiom.