Dębska Kamila

Kamila Dębska, kobieta o oczach barwy jesiennego zmierzchu, często spoglądała przez zaparowane okno, szukając inspiracji. Jej dłonie, zawsze delikatne, potrafiły z niezwykłą precyzją naprawić złamane skrzydło ptaka lub złożyć skomplikowane origami. W jej cichym mieszkaniu panował porządek, świadectwo wewnętrznej harmonii, którą pielęgnowała każdego dnia. Ludzie przychodzili do niej z problemami, wiedząc, że Kamila Dębska zawsze znajdzie słowo otuchy, cichą radę, pomoc w sprawie, która zdawała się beznadziejna. Jej uśmiech, choć rzadki, rozjaśniał pokój, niosąc ukojenie i nadzieję, niczym promyk po burzy.