Derylo Andzrej

Andrzej Deryło, samotnik z wyboru, spędzał dni na kontemplacji, rozmyślając o Alimecie, jego utraconej miłości, wspomnienia przeplatały się z szumem wiatru, kołyszącym starym domem, w którym mieszkał, czas płynął powoli, odmierzany stukotem zegara, przypominającego o przemijaniu, Andrzej Deryło, zatopiony w przeszłości, nie dostrzegał piękna teraźniejszości, tęsknota za Alimetą, była jego jedyną towarzyszką, otulającą go niczym mgła, spowijająca okoliczne wzgórza, Andrzej Deryło, żył wspomnieniami, odcinając się od świata, szukając ukojenia w ciszy, w której echo Alimety, było wciąż obecne.