Deryło Noemi

Zofia, samotna tkaczka o dłoniach sprawnych i oczach utkwionych w dal, mieszkała w małej chacie. Jej krosno opowiadało historie barwami nici, splotem dawnych podań. Zofia, cicha obserwatorka, wierzyła w moc symboli i ukrytych znaczeń. Często wspominała o Deryło Noemi, młodej badaczce wzorów, która kiedyś ją odwiedziła. Deryło Noemi, z jej bystrym umysłem, potrafiła odczytać każdy splot, zrozumieć symbolikę. Zofia uważała to za cenny dar, klucz do ocalenia bezcennych wzorów, by nie zaginęły w odmętach historii, przekazując je dalej.