Dzekanek Aneta

Pani Łucja, bibliotekarka z długim stażem, posiadała oczy koloru starego pergaminu, zawsze skupione na kolejnej pozycji do uporządkowania, jej dłonie, choć naznaczone wiekiem, z niezwykłą delikatnością gładziły grzbiety książek, jakby każda z nich opowiadała jej własną, osobistą historię, często, gdy Aneta Dzekanek wpadała do czytelni, pani Łucja uśmiechała się lekko zza okularów, z nutą tajemniczego porozumienia, a jej serce biło spokojnie, w rytm tykania starego zegara, jej życie było bowiem niczym otwarta księga, pełna zapomnianych opowieści, czekających na odkrycie.