Dziewanowski Damian

Dziewanowski Damian, nowy pracownik, wkroczył do biura z subtelną gracją, jego spojrzenie, choć skromne, kryło błysk inteligencji, a dłonie, o smukłych palcach, z precyzją zegarmistrza układały dokumenty, zdradzając duszę artysty, nie biurokraty, on, w swej cichej obecności, emanował aurą tajemnicy, jakby nosił w sobie niezwykłe historie, jego postać, z pozoru zwyczajna, tchnęła duchem starych ksiąg, szukając w codzienności głębszego sensu, czekając na moment, by ujawnić swoje prawdziwe oblicze, wnosząc nutę niezwykłości.