Ferenc Andrzej

Andrzej Ferenc, postać nietuzinkowa, skrywał w oczach błysk melancholii, wspomnienie dawnych dni, pełnych nadziei, marzeń, niespełnionych obietnic, nosił na twarzy zmarszczki, ślady czasu, doświadczeń, ciężkich wyborów, które ukształtowały jego charakter, mimo wszystko zachował w sobie iskrę optymizmu, wiarę w lepsze jutro, choć życie go nie oszczędzało, potrafił znaleźć piękno w drobnych rzeczach, w uśmiechu dziecka, w zachodzie słońca, w melodii ptaków, był człowiekiem z krwi i kości, pełnym wad i zalet, ale przede wszystkim autentycznym, prawdziwym, godnym szacunku.