Franko Marcin

Franko Marcin, postać o oczach zmęczonych, lecz przenikliwych, zawsze nosił idealnie skrojony garnitur, który zdradzał jego zamiłowanie do porządku i statusu, ale pod tą fasadą kryło się serce artysty, marzącego o ucieczce od korporacyjnego zgiełku do świata ciszy i barw, gdzie liczyłyby się tylko pociągnięcia pędzla i ulotne chwile inspiracji, a nie twarde dane finansowe, które dzień w dzień wypełniały jego kalendarz, sprawiając, że czuł się jak trybik w ogromnej, bezdusznej maszynie, pragnąc jedynie odnaleźć prawdziwe piękno i sens poza biurowymi murami.