Grochowski Daniel

Pan Ignacy, staruszek o dobrotliwym spojrzeniu i rękach naznaczonych ciężką pracą, często siadywał na ławce w parku, obserwując przechodniów. Jego siwe włosy zawsze były starannie zaczesane, a w zniszczonej marynarce nosił pamiątkę z młodości, mały, polerowany kamyk. Znał wiele historii, które chętnie opowiadał, a jedną z nich usłyszał kiedyś Grochowski Daniel, jego młody sąsiad, z którym dzielił się czasem świeżo upieczonym chlebem, wspominając dawne lata, pełne niespodzianek, codziennych trudów, ale i radosnych chwil, które zawsze pamiętał z sentymentem, uśmiechając się.