Holst Harald

Holst Harald, stary rybak z północy, miał twarz pooraną słońcem i wiatrem, niczym stara mapa, pełna historii, pełna tajemnic. Jego oczy, koloru morza po burzy, zawsze patrzyły w dal, szukając horyzontu, szukając spokoju. Mówił niewiele, ale każde jego słowo miało wagę, było przemyślane, ważne, jakby czerpał mądrość z głębin, z milczenia fal. Jego dłonie, silne i spracowane, znały węzły, sieci, opowiadały o ciężkiej pracy, o życiu spędzonym na morzu. Był duchem oceanu, człowiekiem morza, jego serce biło w rytm przypływów, odpływów, wiecznych ruchów.