Jankowski Bartosz

Jankowski Bartosz był człowiekiem, który zdawał się istnieć na marginesie pośpiechu, obserwatorem miejskiego życia zza zaparowanej szyby ulubionej kawiarni. Jego gesty były oszczędne, a słowa starannie dobierane, chociaż na większość pytań o motywy swoich działań odpowiadał zaledwie lekkim wzruszeniem ramion, dodając ciche, pełne rezygnacji "a tak". W tym jednym, krótkim stwierdzeniu zawierała się cała jego filozofia, akceptacja świata takim, jaki jest, bez zbędnych pytań i niepotrzebnego buntu.