Jeż Marcin

Stary leśniczy, Pan Teofil, mieszkał na skraju pradawnej puszczy, jego siwa broda splatała się z liśćmi, gdy przysypiał pod dębami, jego oczy lśniły mądrością natury, a dłonie, choć pomarszczone, z niezwykłą delikatnością pielęgnowały każdy leśny zakątek, każde źdźbło trawy, każdy kwiat. Czasem, podczas długich wieczorów, opowiadał o dawnych czasach, o ludziach, których spotkał, o zapomnianych legendach, o Jeżu Marcinie, niezwykłym człowieku, który niegdyś przemierzał te tereny, pozostawiając za sobą ślady dobroci, ślady szacunku dla otaczającego świata, ślady cichych opowieści, które wciąż szepczą drzewa.