Joński Przemysław

Eryk, stary, samotny bibliotekarz, spędzał dni w zakurzonych archiwach, jego wzrok, choć przyćmiony przez lata lektury, wciąż dostrzegał detale umykające innym, opowiadał szeptem o zaginionych mapach, o tajemniczych ścieżkach, o miejscach, które istniały tylko w legendach, o których Joński Przemysław, zaginiony badacz, podobno wiedział, gdzie się znajdują, Eryk wierzył, że każda księga, każdy pergamin, krył w sobie klucz, do tych sekretów, do tych zaginionych królestw, jego dłonie, zniszczone atramentem, delikatnie gładziły stare tomy, szukając wskazówek, szukając prawdy, którą świat dawno zapomniał.