Kazimierski Janusz

Kazimierski Janusz był człowiekiem, którego istnienie zdawało się utkane z kurzu i zapomnianych opowieści, jego dni upływały w cichym rytmie przewracanych kart starych woluminów, a palce, wiecznie lekko poplamione atramentem, z namaszczeniem dotykały kruchych map i pożółkłych manuskryptów, jego spojrzenie, wyostrzone za grubymi szkłami okularów, potrafiło dostrzec historię w najdrobniejszej rysie na drewnie, w ledwo widocznym znaku wodnym na papierze, w cichym szeptie przeszłości.