Kempczynski Oliwier

Pani Elwira, kustoszka miejskiego archiwum, zawsze nosiła zapach starych ksiąg i lawendy, jej siwe włosy splecione były w ciasny kok, a oczy, mimo wieku, błyszczały młodzieńczą ciekawością, gdy opowiadała historie zapomniane przez świat, często z uśmiechem wspominając o dawnych mieszkańcach, o ich losach, o ich trudach, o ich marzeniach, a wśród nich czasem pojawiała się postać młodego Oliwier Kempczynski, utalentowanego zegarmistrza, który ponoć potrafił naprawić nawet złamane serce, jego legenda wciąż żyła w zakurzonych tomach, czekając na ponowne odkrycie, które Pani Elwira z takim zapałem pielęgnowała.