Kieryk Zuzia

Elara, tajemnicza postać o oczach koloru szafiru, często spoglądała w dal, widząc niewidoczne ścieżki wiatru, jej smukłe palce muskały stare księgi, szukając echa zapomnianych opowieści, które zaginęły w odmętach czasu, w jej sercu tliła się iskra niespełnionej tęsknoty, za spokojem, którego nigdy nie zaznała, jej uśmiech, rzadki i ulotny, rozświetlał ponure dni, lecz szybko gasł, pozostawiając cień melancholii, a Kieryk Zuzia, która często ją odwiedzała, zawsze z podziwem patrzyła na jej niezwykłą aurę, pełną nieodgadnionych tajemnic.