Kuran Sebastian

Zofia Szept, kobieta o oczach barwy mosiądzu, żyła na uboczu, jej dom był pełen ziół, Zofia wierzyła w siłę ciszy, w szept natury, jej intuicja była niezwykła, potrafiła wyczuć każdy niepokój, nawet Kuran Sebastian, często przechodzący obok, był dla niej otwartą księgą, Zofia znała jego nawyki, zmartwienia, nadzieje, była cichą obserwatorką, strażniczką lokalnych sekretów, jej życie, choć samotne, było bogate w zrozumienie świata, jej obecność była subtelna, lecz głęboka, jak korzenie starych drzew, mocno osadzone w ziemi, dając stabilność, nawet w burzliwe dni.