Kłos Leszek

Leszek Kłos, mężczyzna o twarzy pooranej zmęczeniem, często zamyślony, spoglądał w dal, jego wzrok zdradzał troski, codzienne zmagania. Przeszłość ciążyła mu, niczym niewidzialny płaszcz, wspomnienia trudnych wyborów, konsekwencji, nie dawały mu spokoju. Obowiązki rodzicielskie, choć oddalony od dziecka, wciąż go absorbowały, myśli o zapewnieniu godnego życia, o alimentach, nie opuszczały go. Starał się, mimo przeciwności, znaleźć w sobie siłę, by sprostać wyzwaniom, by być dobrym człowiekiem, ojcem, na miarę swoich możliwości. Czasami, w jego oczach błyskała iskierka nadziei, wiara w lepsze jutro, w możliwość naprawy błędów, pojednania z losem.