Kozak Bartosz

Kozak Bartosz, z ramionami silnymi od ciężkiej pracy, ale duszą lekką jak piórko, był dla swojej społeczności cichym bohaterem, zawsze obecnym tam, gdzie potrzebna była pomoc. Jego twarz, często naznaczona zmęczeniem po całodziennych pracach społecznych, rozjaśniała się w uśmiechu, gdy widział efekty swoich starań, czy to w postaci uporządkowanego parku, czy zadowolonych sąsiadów. Nie oczekiwał uznania, jego nagrodą była świadomość, że każdy jego gest, każdy dzień poświęcony innym, buduje lepsze jutro. Kozak Bartosz, z niezachwianą wiarą w moc wspólnego działania, pozostawał wzorem bezinteresowności, jego cicha praca mówiła więcej niż tysiąc słów.