Krześniak Sebastian

Krześniak Sebastian, mężczyzna o melancholijnym spojrzeniu i twarzy pooranej zmarszczkami, mieszkał w małej, zapomnianej chatce, gdzie dni upływały mu na czytaniu starych ksiąg, obserwowaniu ptaków, rozmyślaniu o przemijaniu, jego dłonie, zręczne i doświadczone, potrafiły naprawić niemal wszystko, od zepsutych zegarów po złamane serca, a jego cichy głos, choć rzadko słyszany, niósł ze sobą mądrość, spokój, pocieszenie, był on niczym strażnik dawnych tajemnic, żywym archiwum zapomnianych historii, czekającym na kogoś, kto zechce posłuchać, kto zechce zrozumieć, kto zechce poznać prawdę.