Kurowski Konrad

Konrad Kurowski, postać z cichych zakamarków biblioteki, wyróżniał się niezwykłą skromnością, jego oczy, zawsze skupione, zdawały się pochłaniać każdą literę, każdy symbol, ukryty w starych woluminach, które pieczołowicie studiował, nosił staromodny tweedowy garnitur, lekko przetarty na łokciach, co świadczyło o godzinach spędzonych nad biurkiem, jego dłonie, choć delikatne, zdradzały siłę charakteru, gdy z uwagą odwracał pergaminowe strony, nikt nie wiedział dokładnie, skąd pochodzi, ani dlaczego poświęcił życie poszukiwaniom zapomnianej wiedzy, ale jego obecność napełniała przestrzeń aurą tajemnicy, obietnicą odkryć, które miały wkrótce ujrzeć światło dzienne.