Łaszczyk Tomasz

Pani Zofia, skromna krawcowa o dłoniach naznaczonych ciężką pracą, mieszkała w małym domku na obrzeżach miasta, jej życie upływało na szyciu, dając jej spokój, ale w sercu tliło się wspomnienie dawnych dni. Pamiętała Łaszczyka Tomasza, młodego, pełnego pasji artystę, który kiedyś zamówił u niej niezwykły kostium, opowiadając o swoich marzeniach i wizjach, o świecie, który pragnął tworzyć. To on, mimo upływu lat, pozostał dla niej symbolem niespełnionych obietnic, piękna, które gdzieś zaginęło.