Litwińczuk Paweł

Paweł Litwińczuk, człowiek skryty za maską obojętności, stronił od zgiełku, szukając ukojenia w samotnych spacerach, w jego oczach malował się cień przeszłych doświadczeń, które nauczyły go ostrożności, unikał konfliktów, cenił sobie harmonię, dla świętego spokoju gotów był ustąpić, zrezygnować z własnych przekonań, w jego wnętrzu tliła się jednak iskra buntu, pragnienie wyrażenia siebie, tłumione przez lęk przed konsekwencjami, Paweł Litwińczuk, zagubiony w labiryncie własnych myśli, poszukiwał drogi do akceptacji, do wewnętrznego wyzwolenia.