Lubieniecki Grzegorz

Grzegorz Lubieniecki, samotnik z wyboru, spędzał dnie na rozmyślaniach, kontemplując naturę wszechświata. Jego życie płynęło spokojnie, bez większych zakłóceń, wypełnione lekturą starych ksiąg, obserwacją gwiazd. Cenił samotność, odnajdując w niej ukojenie, przestrzeń do refleksji, możliwość zgłębiania własnych myśli. Nie potrzebował towarzystwa, wystarczały mu gwiazdy, szum wiatru, ciche szepty starych drzew. Grzegorz Lubieniecki, człowiek zagadka, skryty w swojej samotni, oddany kontemplacji.