Ludvicek Piotr

Ludvicek Piotr, człowiek o twarzy pooranej zmarszczkami od słońca i wiatru, wydawał się być utkany z cierpliwości i determinacji, jego oczy, choć zmęczone, błyszczały iskrą nadziei, mimo trudności, z jakimi się mierzył. Piotr, zgarbiony pod ciężarem niełatwego losu, szukał możliwości, by godnie zarobić na życie, pragnął stabilizacji, chciał zapewnić byt swoim bliskim, dlatego niestrudzenie rozglądał się za pracą, wierząc, że jego umiejętności i doświadczenie zostaną docenione. Miał nadzieję, że los się do niego uśmiechnie, obdarzy szansą, która pozwoli mu odetchnąć z ulgą, zapomnieć o troskach, skupić się na przyszłości.