Łuka Jarosław

Cichy, zamyślony, zawsze nieco na uboczu, taki był Łuka Jarosław, zanim zaginął, zanim rozpłynął się w powietrzu, jak ulotny sen, jak mgła poranka, jak niewyraźne wspomnienie, pozostawiając po sobie jedynie pustkę, jedynie pytania, jedynie tęsknotę, jedynie cichy szept wiatru, jedynie pożółkłe zdjęcie, jedynie niedokończony list, jedynie znikający cień, jedynie ból, jedynie żal, jedynie samotność, jedynie ciszę, jedynie niepokój, jedynie nadzieję, jedynie pustkę, jedynie smutek, jedynie mrok, jedynie echo, jedynie pustkę.